“محمد بن مسلم ثَقَفی می‌گوید: از امام باقر(علیه‌السلام) دربارۀ سخن خداوند پرسیدم که میفرماید: «خداوند بدی‌هایشان را به نیکی‌ها تبدیل می‌کند و خداوند آمرزنده و مهربان است» (سورۀ فرقان، آیۀ 70).
پس فرمود:
مؤمن ِ گنهکار در روز قیامت آورده می‌شود تا در جایگاه حساب قرار گیرد. پس خداوند بلند مرتبه، حساب او را برعهده می‌گیرد و هیچ‌یک از مردم را بر حساب او آگاه نمی‌سازد. پس گناهانش را به او می‌شناساند تا به بدی‌هایش اعتراف کند.
سپس به فرشتگان میفرماید: بدی‌ها را به نیکی تبدیل کنید و [آن گونه] بر مردم آشکار سازید. پس در این هنگام مردم می‌گویند: این بنده یک گناه هم ندارد. سپس خداوند به او فرمان می‌دهد به بهشت رهسپار شود.
پس این تفسیر آیه است و مخصوص شیعیان گناهکار ماست.
أخبَرَنا المُفیدُ عن أبی‌غالِبٍ أحمدَ بن محمدٍ الزُّراریِّ، عن عَمِّهِ علی‌بن سلیمان عن ِ الطَّیالِسیِّ عن العَلاءِ عن محمدٍ قالَ سَألتُ أباجعفر ٍ (علیه‌السلام) عن قَولِ اللهِ (عَزَّ وَ جَلَّ): «فَأُولئِکَ یُبَدِّلُ اللهُ سَیِّئاتِهم حَسَناتٍ وَ کانَ اللهُ غَفوراً رَحیماً» [الفرقان(25)، 70]
فَقالَ(علیه‌السلام): یُؤتَی بِالمُؤمن ِ المُذنِبِ یَومَ القیامَةِ حَتّی یُقامَ بِمَوقِفِ الحِسابِ، فَیَکونُ اللهُ (تعالی) هُوَ الَّذی یَتَوَلَّی حِسابَهُ، لا یُطَّلِعُ عَلَی حِسابِهِ أحَداً مِنَ النّاس ِ، فَیُعَرِّفُهُ ذُنوبَهُ حَتَّی إذا أقَرَّ بِسَیِّئاتِهِ، قالَ اللهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) لِلمَلائِکَةِ: بَدَّلوها حَسَناتٍ وَ أظهِروها لِلنّاس. فَیَقولُ النّاسُ حینَئِذٍ: ما کانَ لِهذا العَبدِ سَیِّئَةٌ واحِدَةٌ. ثُمَّ یَأمُرُ اللهُ بِهِ إلَی الجَنَّةِ.
فَهذا تَأویلُ الآیةِ، وَ هِیَ فی المُذنِبینَ مِن شیعَتِنا خاصَّة ً.”
[ترجمۀ امالی شیخ طوسی، مترجم: صادق حسن‌زاده، انتشارات اندیشۀ هادی، ج1، ص160، حدیث105، (جلسۀ سوم، حدیث14)]
