ادای احترام رئیس ستاد مشترک ارتش عراق به شهدای گمنام ۸سال جنگ تحمیلی در حاشیه سفرش به ایران؛چه کسی سه دهه پیش فکر میکرد چنین روزی فرا برسد؟ pic.twitter.com/4HhbTkX7Hq
— احسان سلطانی (@ehsan_soltani) September 27, 2017
“در مصر، قانون آزادانهٔ طلاق اسلامی، بارها سبب تغییر کیش مسیحیانی بوده است که زیر سیطرهٔ قانون قبطی، از جدا شدن از همسرانشان منع میشدهاند، مگر در اوضاع اضطراری و اغلب اثباتناپذیر. در سال ۲۰۰۵ وقتی زن ناراضی یکی از متنفذان قبطی برای جدا شدن از شوهرش مسلمان شد، رسوایی بهبار آمد.”
[مسجد پروانه: سفر دختری آمریکایی به عشق و مسلمانی، جی.ویلو ویلسون، ترجمهٔ محسن بدره، نشر آرما، چاپ دوم، ۱۳۹۴، ص ۸۹]
کارشناس مسکن میگوید همهتان وقتی میآیید دنبال نورید تا مستقر میشوید پرده کلفت میزنید جلوی پنجرهها. حرفش شبیه آیهای در کتاب مقدس است
— Nafisemorshedzade (@NMorshedzade) July 18, 2017
“سایهی شوم سیاست بر زندگی
بهبهانهی انتشار کتاب «سنگریزههایی که شمارش نشدند»
«سنگریزههایی که شمارش نشدند»، روایت تلخیهای تمامناشدنی تحمیلیِ سیاست بر زندگی است. کتابِ خاطرات یک فرماندهی ارتش عراق بهنام سرتیپ قیس صبیح الزیدی (با اسم مستعار «یوسف زبیدی»). یک نظامیِ خلبان ارتش عراق از خانوادهای که میانهی خوبی با صدام ندارد.
الزیدی را سودای عشق از وادی هنر به نظامیگری میکشاند. عشقی ناکام که گویا تلخیاش تا امروز در کام او مانده است. در سالهای جنگ ایران و عراق، الزیدی در ارتش است، اما حتیالامکان از حضور در جنگ پرهیز دارد. دو برادرش به ایران فرار میکنند و پناهنده میشوند. در اواخر جنگ با کویت، الزیدی بهسبب تخطی نظامی و ترک اعتراضآمیز محل مأموریت، به اعدام محکوم میشود و او ناگزیر به ایران فرار میکند. این اما پایان سختیهای زندگی الزیدی نیست، بلکه آغازی دیگر است.
تجربهی الزیدی از سالها اقامت و کار در ایران، تجربهی تلخ و گزندهای است. پر است از پیشآمدهای ناخوشایند که بخشیشان محصول اختلافات او با دیگر عراقیهای ساکن ایران بهویژه وابستگان «حزب الدعوه» و «سپاه بدر» و «مجلس اعلا» است و هزینهای که او میخواسته برای استقلالش از این سازمانها بپردازد، و بخشی هم محصول قوانین و شرایط دشوار و غیرمنطقی پناهندگی و مهاجرت در ایران. موضوعی که ما چون تجربهاش نکردهایم، از آن بیخبریم و نمیدانیم فشارهای بهظاهر قانونی چقدر میتواند زندگی را برای یک تبعهی پناهنده یا مهاجر در ایران طاقتفرسا کند.
الزیدی درعین نظامیبودن، یک نقاش است و در سالهای اقامتش در ایران، از راه تصویرگری مجلات کودک و نوجوان ارتزاق میکند. سقوط صدام و بازگشت الزیدی به عراق، آغاز فصل تازهای از مصائب زندگی اوست. توصیف او از وضعیت آشفتهی ادارهی سازمانهای دولتی و نظامی در عراق پساصدام، خواندنی و بدیع است. تصویر جامعهای که شیرازهاش پاشیده شده. تصویر فردای یک زیروروشدن. که با تصویر ایرانِ پساانقلاب شباهتها، و بهجهت حضور عامل خارجی (نیروهای آمریکایی) تفاوتهایی دارد.
این کتاب، بهتازگی و پس از رفع موانعی که در صدور مجوزش پیش آمد و نهایتاً هم به حذف برخی مطالب انجامید، منتشر شده است. مطالعهی آن را در این ایام که هفتهی دفاع مقدس است، بهخصوص به علاقمندان و پژوهشگران حوزههای مهاجرت، انقلاب و جنگ پیشنهاد میکنم.
*
سنگریزههایی که شمارش نشدند
(خاطرات سرتیپ قیس صبیح الزیدی)
فاطیما فاطری
اصفهان: نشر آرما، 1396.”
شیخ انصاریان الان گفت ۲برادر خوارجی درنهروان با علی(ع) جنگیدند.۲۰سال هم با امامحسن و حسین مخالفت کردند. لحظات آخر عاشورا برگشتند و شهیدشدند
— محمدجواد محمدزاده (@razmandeh1367) September 26, 2017
تو شمال اینطوری نذری میدن
هر خانواده در حد توانش یه سینی پر از غذا رو میفرسته مسجد #فرهنگ_محرم pic.twitter.com/8k5sDw9Xt1— حسین اسدی (@hossen_asade) September 25, 2017
