“بعد از ورود امام به نجف و اقامت، بلافاصله بعد از نماز مغرب و عشاء آیتالله خویی به دیدار امام آمد. حجتالاسلام و المسلمین محمدعلی رحمانی جریانِ ملاقات آیتالله خویی را با امام خمینی این گونه بیان میکند:
«… یادم است که آیتاللهالعظمی خویی به منزل امام آمدند. ایشان چون چاق بودند و قدشان هم کوتاه بود، به زحمت راه میرفتند. تقریباً به نحوی به ایشان کمک کردند، عصایی هم داشت، راه را برای ایشان باز کردند. از همان لحظهای که از در وارد شدند، چشمشان به امام افتاد و با آن گریه و بُکای شدیدی که اشک روی صورت ایشان جاری بود، حضرت امام را در آغوش گرفتند و حضرت امام ایشان را در آغوش گرفت. ایشان همین طور پشت سر هم گریه با صدای بلند میکرد تا جایی که اطرافیان هم متأثر شدند و همه گریه میکردند. حضرت امام به نحوی به ایشان دلداری میدادند. ایشان هم همان آیهی شریفهای که مربوط به داستان حضرت یوسف و شرح ملاقاتش با برادرانش است را قرائت میکردند، خیلی هم خوشایند جمع بود. امام هم خیلی از ایشان تفقد فرمودند».
سپس آیتالله شاهرودی و در روز سوم آیتالله حکیم به دیدار امام آمد. دیدار آیتالله حکیم، مرجع طراز اول جهان تشیع از اهمیت خاصی برخوردار بود و میتوانست برای تثبیتِ امام در نجف بسیار مهم باشد. یاران امام که به خوبی از این مهم آگای داشتند، تلاش کردند تا با عکس گرفتن از این دیدار آن را ثبت نمایند.
حجتالاسلام و المسلمین عمید زنجانی در این باره چنین میگوید:
«… دوستان آن شب یکی دو تا عکاس دیده بودند که عکس بگیرند و این ملاقاتِ آقای حکیم خیلی برای ما مهم بود، چون در ایران منعکس شده بود که آقای حکیم مخالف امام است… عکاسها چپ و راست عکس میگرفتند. البته زمان ملاقات خیلی کم بود، ولی ما خیلی خوشحال بودیم که این فرصت پیش آمد و عکسهایی گرفته شد. اصلاً به فکرمان نرسید که فیلمش را بگیریم و نگه داریم. گفتیم خوب عکاسی که فیلم گرفته، میبرد فردا ظاهر میکند و میرویم و میگیریم. ولی فردا صبح رفتیم سراغ عکسها، دیدیم شبانه از بیت آقای حکیم رفتهاند و تمام عکسها را گرفتهاند. بعید بود که این کار به دستور و فرمایش خود آقای حکیم باشد. آن اقدام یا کار اطرافیان ایشان بود و یا احیاناً کار ساواکیها. افرادی بودند که به سفارت ایران در بغداد گزارش میدادند. متأسفانه این عمل خنثی شد و هر چه ما دنبال کردیم، از طریق تطمیع و غیره به ما گفتند اصلاً امکانش نیست… [آن عکسها] در پیشبرد نهضت و تعمیق آن میتوانست مؤثر باشد».
در کنار علمای طراز اول حوزهی نجف، علما و بزرگانی چون: آیتالله آقامیرزا حسن بجنوردی، آقای بغدادی، سیدعلی بهشتی، برادران مرعشی، شیخحبیبالله اراکی، آقای حمامی، سیدعبدالاعلی سبزواری، سیدعبدالله شیرازی و دیگر علما و فضلا و طلاب و شخصیتهای سرشناس حوزهی نجف به دیدار امام آمدند.
البته در میان علما عدهای هم حاضر به ملاقات با امام نشدند. افرادی مثل آقای ممقانی، سیدابراهیم طباطبایی و شیخ محمد رشتی از اطرافیان نزدیک و صاحبنفوذ آیتالله حکیم از جملهی آنان بودند…”
[تاریخ شفاهی زندگی و مبارزات امام خمینی در نجف، اکبر فلاحی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صص49-51]
حجتالاسلام مسیح مهاجری:
