“با مراجعه به سیرۀ پیامبر اکرم(صلی‌الله علیه و آله) در می‌یابیم که هرگز شتابزدگی در سیرۀ نظامی آن حضرت دیده نمی‌شد. ایشان هیچ کاری را جز در زمان مناسب انجام نمی‌داد و بسیار موقع‌شناس بود؛ مثلاً وقتی خبر کشته شدن قاریان قرآن را در واقعۀ بئر معونه شنیدند، بسیار متأثر شدند، ولی چون زمان را مناسب ندیدند، گرفتن قصاص خون آنها را به بعد موکول کردند.
در صلح حدیبیه نیز بیشتر مسلمانان میل به جنگ داشتند، ولی آن حضرت با تمام مشکلاتی که به دنبال داشت، به آن رضایت نداد. لذا در همان شرایط و موقعیت از آنان بیعت گرفت که از فرمانش سرپیچی نکنند و از این کار در شرایط حساس جنگ حنین بهره گرفت…”
[بررسی علل عدم موفقیت برخی از قیام‌های شیعی (از سال ۶۵ تا ۲۲۰ هـ.ق)، محسن شریفی، پژوهش‌کدۀ علوم و معارف قرآنی علامه طباطبائی، انتشارات زائر، ص۱۳۳]
