“… عبدالله‌بن مسعود [صحابی معروف رسول خدا صلی‌الله علیه و آله] نقل کرده است:
پیامبر خدا(صلی‌الله علیه و آله) روزی از خانۀ زینب دختر جحش، به خانۀ ام‌سلمه رفت که آن روز نوبت حضور پیامبر(صلی‌الله علیه و آله) در خانۀ وی بود. پس در آن حال، علی(علیه‌السلام) وارد خانۀ ام‌سلمه شد. پیامبر(صلی‌الله علیه و آله) فرمود:
«ای ام‌سلمه! این علی است، او را دوست بدار، [زیرا] گوشت او از گوشت من و خون او از خون من است و او خزانۀ علم و دانش من است. پس بشنو و گواه باش که وی پس از من با پیمان‌شکنان و تعدی‌گران و منافقان جنگ خواهد کرد. او دشمنان مرا نابود و سنتم را زنده خواهد نمود. بشنو و گواه باش اگر کسی خدا را هزار سال، هزار سال و هزار سال [یعنی سه هزار سال] بین رکن و مقام عبادت کند، ولی خدا را [در حالی] ملاقات کند که دشمن علی و عترت من باشد، خدا او را روز قیامت در جهنم با صورتش به زمین خواهد کشید».”
[«نقش همسران رسول خدا(صلی‌الله علیه و آله) در حکومت امیر مؤمنان(علیه‌السلام)، سیدتقی واردی، انتشارات بوستان کتاب، ص232» به نقل از: «فرائد السمطین، ابراهیم‌بن محمد جوینی خراسانی، مؤسسة المحمودی بیروت، ج1، ص331، ح257» و «ینابیع‌المودة، سلیمان‌بن ابراهیم قندوزی، انتشارات اسوه، ج1، ص390»]
