“… وقتی پدر آقای مطهری فوت شد و برایش در مسجد مدرسۀ مروی مجلس فاتحه گذاشت، از من دعوت کرد که منبر بروم و من هم رفتم. اما نظر به این که او اهل فلسفه بود و بعضی‌ها در این خصوص با وی میانه‌ای نداشتند، تعداد روحانیون در مجلس بسیار کم بود، و همین امر او را متأثر کرده بود.”
[خاطرات و مبارزات حجة‌الاسلام فلسفی، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص437]
از هم‌این کتاب:
(+) مَن قامَ بشرائطِ الحریة…
(+) خاطرۀ مرحوم فلسفی از پیغام امام خمینی به آیت‌الله شریعتمداری
تجربه‌ی سینما رفتن با دخترکم برای من تجربه‌ی تازه و نویی‌یه. پیش‌تر وسط‌های هفته و توی خلوتی رفته بودیم سینما. این‌بار که وارد لابیِ سینما شدیمو جمعیت رو دیدم، با خودم فکر کردم ضدحال می‌شه و با این‌همه خانواده و بچه، لابد نمی‌شه درست فیلم دید؛ اما تجربه‌ی معرکه‌ای بود.
در شرایطِ پمپاژِ یأس و نفرت، جنگِ بی‌امانِ خصم، و عمل‌کردِ انتقادبرانگیزِ مدیرانِ کشور، من حالا با دخترکم در یه سالن سینما به فیلم‌دیدن نشستیمو هر چند دقیقه صدای خنده‌ی معصومانه‌ی قریب به صد کودک فضا رو پر می‌کنه.
در تاریک‌روشنِ سینما هر از گاهی به چهره‌ی دخترکم سیر نگاه می‌کنم که محوِ فیلمه و از سِحرِ سینما مسحور.
تجربه‌ی فیلم‌دیدن با بچه‌ها تجربه‌ی ناب و روح‌بخشی‌یه. اصن هم‌نشینی و هم‌بازی شدن با کودکان، نشاط‌آور و حیات‌بخشه.
اخیراً با دوستی که هر دو سخت درگیرِ کاریم و با مدیریت‌های بی‌عمل و بدعمل، چالشی مستمر و فرسوده‌کننده داریم، صحبت می‌کردم؛ که ای رفیق! بیش‌تر با بچه‌ت وقت بگذرون و بذار فطرتِ زلال‌شون این سرخورده‌گی‌های ناشی از سر و کله زدن با بی‌شعوریِ مسؤولین رو بشوره ببره…
28 سپتامبر ، 2013 در ساعت 16:45
[…] (+) چون مطهری اهل فلسفه بود در ختم پدرش شرکت نکردند […]