“نظریۀ ولایت عامّه یا مطلقۀ فقیه، به فقهای بزرگی مانند شیخ مفید، ابن ادریس حلّی در «السّرائر»، شیخ طوسی، دیلمی، فاضل و شهیدین نسبت داده شده است.
در میان فقهای متأخر، شخصیت‌های برجسته‌ای چون علامه شیخ‌محمدحسن نجفی (صاحب جواهر الکلام)، علامه کاشف‌الغطاء، علامه نراقی، میرزای بزرگ شیرازی، سیدمحمد آل بحرالعلوم (مؤلف کتاب بلغة الفقیه) آن را مورد تأیید قرار داده‌اند.(1)
از ولایت مطلقۀ فقیه در آثار علمای بزرگ شیعه گاهی با عنوان نیابت عامّۀ فقیه، ولایت عامّۀ فقیه، و یا مبسوط‌الید بودن فقیه یاد شده است.”
[ولایت فقیه در عصر غیبت، علیرضا رجالی تهرانی، انتشارات نبوغ، ص227]
پی‌نوشت:
1- ر.ک: فقه سیاسی، عباسعلی عمید زنجانی، انتشارات امیرکبیر، ج2، ص353
نوشته‌های مرتبط:
(+) پیشینۀ «ولایت عامۀ فقیه» به سال‌ها قبل از «ملا احمد نراقی» برمی‌گردد
(+) نگاهی به سیرۀ «محقق کرکی»(محقق ثانی) پیرامون «ولایت مطلقۀ فقیه»
(+) سیدمحمد بحرالعلوم و ولایت عامۀ فقیه
(+) چند نمونه از اظهارات فقهای شیعه در باب ولایت فقیه
