“خدا امام را رحمت کند، ما ۱۵ سال با هم در نجف بودیم، من به‌معنایی که امروز می‌گویند انقلابی نبودم؛ البته کسی که به امام انتقاد نکند، انقلابی نجف شناخته می‌شود. البته من به امام انتقاد نمی‌کردم، اما هم با امام و هم با کسانی که به‌معنایی که امروز می‌گویند دیدگاه‌های مخالفی داشتند، رابطه داشتم. آقای حکیم، آقای خویی و … عقیده‌شان این بود اگر در ایران انقلاب شود، کشور کمونیستی می‌شود و واقعاً مخالفت می‌کردند. به نظرم آن بزرگان حسن نیت داشتند، چون عقیده‌شان این بود. یک روز گفتم این‌ها مأجورند و آن‌ها هم مأجورند…”
[مجلۀ عصر اندیشه، ش ۱۳، دی ۱۳۹۵، ص ۱۶]
در هم‌این باره:
(+) آیت‌الله مرتضی حائری مبارزه را تا حدی پیگیری می‌کردند که به کشتار نینجامد
(+) گزارشی از دیدار علمای نجف با امام در تبعید
(+) امام در مبارزه متمایز از سایر مراجع بودند
(+) آقای بروجردی می‌گفت من قدرتی ندارم
(+) آیت‌الله بروجردی از فرجام دخالت استادان‌شان در نهضت مشروطه متأثر بودند
(+) به آیت‌الله گلپایگانی پاسخ دادند بله دلگرمی دارم
