“… وقتی پیامی از دفتر امام رسید که از ما می‌خواست زنان و سیاه‌پوستانی را که در جاسوسی شرکت نداشتند آزاد کنیم، هنوز دربارۀ بسیاری از گروگان‌ها اطلاعات لازم برای تصمیم قطعی نداشتیم…
در جلسه‌ای که در آخر شب 27 آبان‌ماه برگزار شد، زندگینامه و پروندۀ گروگان‌های زن و سیاه‌پوست را بررسی کردیم. در کل باید در مورد هفت زن و ده مرد سیاه‌پوست تصمیم می‌گرفتیم. پنج یا شش نفر از سیاه‌پوستان، تفنگدار بشمار آمده و بسیار بعید بود در جاسوسی شرکت داشته باشند.(۱) دربارۀ وضعیت سایرین نیز از طریق مصاحبه‌های روزهای آینده تصمیم می‌گرفتیم…
28 آبان، تصمیم نهایی را گرفتیم. پنج زن و هشت مردی که طبق اطلاعات محدود ما در جاسوسی دخالت نداشتند بطور رسمی در اختیار مقامات وزارت امور خارجه قرار گرفتند تا ترتیب اخراج سریع آنها از ایران داده شود…”
[تسخیر؛ اولین روایت مکتوب از درون سفارت تسخیر شده آمریکا در تهران، معصومه ابتکار، انتشارات اطلاعات، صص117-121]
پی‌نوشت:
1- بعدها مشخص شد که دو نفر از گروگان‌های آزادشده (یک مرد و یک زن) مأمور سازمان سیا بودند.
از هم‌این کتاب:
تسخیر(۶): اسنادِ لانۀ جاسوسی نشان می‌داد گروه فرقان با امریکایی‌ها در تماس بود
تسخیر(۵): اصرار بنی‌صدر بر تحویل اسنادِ لانۀ جاسوسی به دولت
تسخیر(۴): نوشته‌های نامرئی و کاستِ رمز
تسخیر(۳): گاوصندوق‌ها
تسخیر(۲): اسنادِ سفارت
تسخیر(۱): اقدام به تصرفِ لانۀ جاسوسی
